با ورود کیلیان امباپه به رئال مادرید، توجهات به رابطه او با وینیسیوس جونیور، دیگر ستاره این تیم، جلب شده است. در این میان، اظهارنظری از کریستیانو رونالدو، ستاره سابق رئال مادرید، می‌تواند راهگشا باشد.
ده سال پیش، زمانی که از رونالدو درباره دوستی مثلث MSN (مسی، سوارز، نیمار) در مقایسه با رابطه‌اش با بیل و بنزما سوال شد، او پاسخ داد: «من مجبور نیستم با بنزما شام بخورم یا بیل به خانه‌ام برای شام بیاید. این چیزها برای من هیچ اهمیتی ندارد. مهم همکاری درون زمین است.»
رونالدو تا حد زیادی درست می‌گفت. دوستی خارج از زمین می‌تواند به هماهنگی و درک متقابل کمک کند، اما عملکرد یک بازیکن را تعیین نمی‌کند. شاید بخش دوم پاسخ او مهم‌تر باشد، جایی که گفت: «این مهم نیست، آنچه اهمیت دارد داخل زمین است. ما هم‌تیمی هستیم، می‌دانیم چه می‌خواهیم و می‌دانیم برای چه چیزی بازی می‌کنیم.»
برای به‌دست آوردن بهترین نسخه از وینیسیوس و امباپه، آنها باید اهدافشان را روشن کنند و بدانند در این تیم به چه سبکی بازی می‌کنند. اینکه عناوین تیمی برایشان مهم‌تر از پایان فصل با گل‌ها، دریبل‌ها یا پاس‌گل‌های بیشتر باشد و مربی، در اینجا آنچلوتی، فضایی مثبت برای درخشش آنها فراهم کند.
اینکه رابطه بین این دو ستاره برزیلی و فرانسوی خنثی یا تقریباً وجود نداشته باشد، مهم نیست هر جور که با هم کنار بیایند، آمار و ارقام این دو نشان می‌دهد که آنها رهبران رئال مادرید هستند.
مشکل اصلی رابطه بین آنها نیست. در واقع، مشکل بیشتر به تعهد این دو نسبت به سایر هم‌تیمی‌هایشان برمی‌گردد. آنچلوتی به‌صراحت گفت که برای او دو نوع بازیکن وجود دارد: آنهایی که می‌دوند و آنهایی که تفاوت ایجاد می‌کنند. امباپه و وینیسیوس از دسته دوم هستند، اما وقتی هیچ‌کدام ندوند، فشار نیاورند یا به دفاع برنگردند، رئال در فاز دفاعی با دو بازیکن کمتر بازی می‌کند و این بار سنگینی روی تیم می‌گذارد.
تا زمانی که وینیسیوس و امباپه تفاوت ایجاد کنند، در زمین یکدیگر را درک کنند (که گویا همیشه این‌طور نیست) و مزاحم هم نشوند، رابطه‌شان خارج از زمین اهمیتی نخواهد داشت. اما اگر هیچ‌کدام درک نکنند که رئال به تلاش بیشتر آنها در فشار آوردن و دفاع کردن نیاز دارد، آنچلوتی پایان فصل بسیار سختی پیش رو خواهد داشت.
