صعود دو تیم ایرانی به فینال جام باشگاههای آسیا، به جای آنکه به جشن ملی تبدیل شود، به جدالی داخلی تبدیل شده است. این در حالی است که در شرایط عادی، باید شاهد اتحاد و همدلی هواداران والیبال ایران برای حمایت از هر دو نماینده کشورمان در این رقابتها بودیم.
اما آنچه در روزهای اخیر رخ داده، فضای این رقابت را به شدت متشنج کرده است. تشویق تیم اندونزیایی توسط بخشی از تماشاگران یزدی در بازی نیمه نهایی، واکنشهای تندی را به دنبال داشته است. این اتفاق، شکافی عمیق بین هواداران دو تیم ایجاد کرده و به نظر میرسد که رفاقت و همدلی همیشگی والیبالیها در این رویداد مهم، جای خود را به رقابت تنگاتنگ و حتی دشمنی داده است.
اظهارات تند سرمربی و کاپیتان تیم فولاد سیرجان نیز به شعلهور شدن این آتش دامن زده است. آنها از حمایت نکردن هواداران یزدی از تیمشان گلایه کرده و حتی به یزدیها نسبتهایی دادهاند که به هیچ وجه با روحیه ورزشی سازگار نیست.
این اتفاقات، زنگ خطری جدی برای والیبال ایران به صدا درآورده است. فینالی که باید فرصتی برای نمایش قدرت و اتحاد والیبال ایران در سطح آسیا باشد، به میدانی برای جنگ روانی و رودررویی هواداران تبدیل شده است.
اکنون باید دید که این فضای متشنج چه تأثیری بر عملکرد دو تیم در فینال خواهد گذاشت. آیا بازیکنان میتوانند از این فشارها عبور کنند و به بازی خود تمرکز کنند؟ یا اینکه این حواشی، بر کیفیت بازی و نتیجه نهایی تأثیر منفی خواهد گذاشت؟
در هر صورت، این اتفاقات نشان میدهد که والیبال ایران نیز مانند سایر رشتههای ورزشی، از حاشیهها و درگیریهای داخلی در امان نیست. امیدواریم که این اتفاقات، درس عبری برای همه باشد و در آینده شاهد تکرار چنین صحنههای تلخی نباشیم.
جدیدترین اخبار ورزشی را در باشگاه خبری ورزشکاران ایران مطالعه نمایید