پیراهن شماره ده تیم ملی برزیل، نمادی از افتخار و درخشش است؛ میراثی گرانبها که از پله تا نیمار، بر دوش ستارگان بزرگ این کشور حمل شده است. این پیراهن، بیش از یک شماره، یک سمبل است؛ سمبلی از مهارت، استعداد و قدرت بی‌نظیر فوتبال برزیلی. از زیکو با بازی‌های هنرمندانه‌اش گرفته تا ریوالدو با گل‌های خاطره‌انگیزش، هر یک از این بازیکنان، این پیراهن را با سبک خاص خود به اوج رسانده‌اند. رونالدینیو با جادوگری‌اش بر توپ، کاکا با بازی‌های بی‌نظیر و نیمار با سرعت و تکنیک خیره کننده‌اش، هر کدام فصل جدیدی را در تاریخ شماره ده سلسائو رقم زدند.
اکنون، نسل جدیدی از ستاره‌ها در عرصه فوتبال برزیل می‌درخشند. وینیسیوس و رودریگو، پیش از رافینیا، این مسئولیت سنگین را بر دوش کشیدند. اما مصدومیت اخیر رودریگو، فرصتی دوباره را برای رافینیا رقم زد تا این افتخار بزرگ نصیب او شود. رافینیا که درخششش در بارسلونا، چشم‌ها را به خود خیره کرده بود، اکنون شایستگی پوشیدن این پیراهن نمادین را به اثبات رسانده است.
۱۵ گل و ۱۰ پاس گل در ۲۰ بازی، گواه توانایی‌های فوق‌العاده اوست. کاشته بی‌نظیرش در بازی مقابل ونزوئلا و خوشحالی نمادینش پس از گلزنی، همه از مهارت و تأثیرگذاری او حکایت دارد. هانسی فلیک، سرمربی بارسلونا، نقش مهمی در شکوفایی استعداد رافینیا داشته است و او را به ستاره‌ای تبدیل کرده که هم در سطح باشگاهی و هم ملی، بدرخشد. رافینیا دقیقا همان تصویری است که هواداران برزیل از یک شماره ده در ذهن دارند: بازیکنی با تکنیک بالا، کارآمد و در خدمت تیم.
اگرچه او در ابتدای حضور در بارسلونا و تحت هدایت ژاوی، فراز و نشیب‌هایی را تجربه کرد، اما اکنون به اوج آمادگی خود رسیده است و شایستگی پوشیدن این پیراهن را دارد. باید دید رافینیا تا چه مدت می‌تواند این میراث گرانبها را حفظ کند و به عنوان وارث شایسته شماره ده برزیل، در تاریخ این کشور ماندگار شود. از قلب سائو پائولو تا محله‌های فقیرنشین ریودوژانیرو، این پیراهن ارزشی والا و معنایی مقدس دارد.
