بازگشت کاروان سهنفره ورزش افغانستان از ریاض پس از پایان بازیهای همبستگی اسلامی، به صحنهای کمنظیر از شور و همبستگی در کابل تبدیل شد. این استقبال گسترده، فراتر از یک موفقیت صرف ورزشی، بازتابی از امید و توانمندیهایی بود که در سالهای اخیر کمتر در انظار بینالمللی از افغانستان دیده شده بود. این دستاورد در شرایطی حاصل شد که ورزش افغانستان با چالشهای پیچیده سیاسی و اجتماعی، به ویژه محدودیتهای اعمال شده علیه فعالیتهای زنان در عرصه ورزش، روبرو است.
استقبال بینظیر: کابل در جشن بازگشت قهرمانان ورزش افغانستان
شهر کابل، پایتخت افغانستان، شاهد استقبالی حماسی از قهرمانان خود بود. در سالن ورودی فرودگاه، حضور سه مدالآور این کشور – محمد یوسف جهانگیر (صاحب مدال طلا)، محسن رضایی (مدال نقره) و محمد جعفر سلطانی (مدال برنز) – موجی از تشویق و احساسات خالص را در میان جمعیت برانگیخت. یکی از تصاویر پربازدید و تکاندهنده این رویداد، پدری بود که فرزندش را روی شانههای خود گذاشته بود و رو به قهرمانان با صدای بلند میگفت: «ببینید… اینها نگذاشتند کشور تنها بماند.» این صحنهها نشان داد که چگونه ورزش میتواند حتی در سختترین دوران، به نمادی از غرور ملی و وحدت اجتماعی تبدیل شود.
<figure class="image image-style-align-center">
</figure>
چالشهای سیاسی و امیدآفرینی ورزش افغانستان
این قهرمانی و استقبال پرشور در حالی رخ داد که ورزش افغانستان با ابهامات و پیچیدگیهای سیاسی فراوانی دست و پنجه نرم میکند. کاروان افغانستان در این دوره از بازیها، تحت پرچم پیشین کشور در مسابقات شرکت کرد؛ تصمیمی که نشاندهنده شکاف عمیق میان دولت حاکم (طالبان) و ساختار رسمی ورزش در سطح بینالملل است. حکومت طالبان به دلیل حضور زنان در کمیتههای المپیک، کمیته فعلی را به رسمیت نمیشناسد، در حالی که نهادهای جهانی نیز هیچ کمیته جایگزینی را بدون مشارکت زنان نمیپذیرند. در چنین فضایی، انتخاب حمل پرچمی که مردم افغانستان آن را میشناسند و به آن وفادارند، نه نمادی سیاسی متغیر، خود حامل پیامی عمیق از هویت و اراده ملی بود. این رویداد، هرچند لحظهای از شادی و همگرایی اجتماعی را به ارمغان آورد، اما نتوانست بحرانهای عمیقتر مرتبط با حقوق زنان، آموزش و آزادی را که برخی فعالان در فضای مجازی به آن اشاره کردند، تحتالشعاع قرار دهد.
<figure class="image image-style-align-center">
</figure>
درخشش تاریخی مدالآوران افغانستان در بازیهای همبستگی
ورزشکاران افغانستان در بازیهای همبستگی اسلامی ریاض عملکردی قابل توجه از خود به نمایش گذاشتند. محمد یوسف جهانگیر با کسب نخستین مدال طلای تاریخ افغانستان در این رقابتها، نام خود را جاودانه ساخت. او این مدال ارزشمند را در رشته مویتای و در وزن ۷۰–۷۵ کیلوگرم به گردن آویخت؛ افتخاری که توسط شاهزاده فهد بن جلوی، رئیس کمیته سازماندهنده بازیها، به وی اهدا شد. محسن رضایی با کسب مدال نقره و محمد جعفر سلطانی با مدال برنز، مجموع مدالهای افغانستان را به سه عدد رساندند. این دستاورد، افغانستان را در جایگاه بیستوششم جدول مدالها قرار داد و نشانهای از پتانسیل بالای ورزشکاران افغانستانی در رشتههای رزمی بود.
<figure class="image image-style-align-center">
</figure>
تحلیل جایگاه افغانستان در جدول نهایی مدالها
در پایان بازیهای همبستگی اسلامی، ترکیه با کسب ۱۵۵ مدال (۷۲ طلا، ۴۴ نقره، ۳۹ برنز) در صدر جدول نهایی قرار گرفت و توانست قدرت ورزشی خود را در میان کشورهای اسلامی به اثبات برساند. ازبکستان با ۹۶ مدال (۲۹ طلا، ۳۵ نقره، ۳۲ برنز) جایگاه دوم را از آن خود کرد و ایران نیز با ۸۱ مدال (۲۹ طلا، ۱۹ نقره، ۳۳ برنز) رتبه سوم را به دست آورد. عربستان سعودی با عملکردی قوی در روزهای پایانی به رده چهارم صعود کرد و مصر نیز در جایگاه پنجم ایستاد. با وجود منابع و امکانات محدود، سه مدال کسب شده توسط افغانستان در این رقابتها، نشاندهنده اراده و تلاش بیوقفه ورزشکاران افغانستانی برای سربلندی کشورشان در عرصه بینالمللی بود. این دستاوردها، انگیزهای برای توسعه بیشتر ورزش در افغانستان و غلبه بر موانع موجود خواهد بود.
مطالب مرتبط
- شناگر ایران در ۱۰۰ متر قورباغه پنجم شد: گامی مهم در بازیهای همبستگی اسلامی
- کریم نقیپور، نوجوان ایرانی در جاده ستاره شدن فوتبال اروپا
- امیرحسین حسینزاده به دنبال تکرار عنوان آقای گلی و حضور پرقدرت در تیم ملی
- هزینه ۱۱۰ میلیاردی چمن ورزشگاه یادگار امام زیر سوال رفت
سیاوش بهرامی، یکی از روزنامهنگاران و تحلیلگران ورزشی باسابقه در مجله خبری ورزشکاران است. او با نگاهی تخصصی و دقیق به دنیای ورزش، همواره سعی دارد تا با گزارشها و تحلیلهای عمیق، به مخاطبان خود کمک کند تا درک بهتری از مسائل و رویدادهای ورزشی داشته باشند.