## پرسپولیس و چالش ساختمان: امیر عابدینی از ساختار باشگاه انتقاد کرد
باشگاه پرسپولیس نزدیک به دو دهه در ساختمانی مستقر است که فدراسیون فوتبال در دوره مدیریت محمد دادکان به صورت اهدایی در اختیار این باشگاه قرار داده بود. حال شستا به دلیل مطالبات خود از فدراسیون، سه‌دانگ از این ساختمان را به تصرف خود درآورده است.
این خبر، حاشیه‌های بسیاری به همراه داشته است و مدیران باشگاه پرسپولیس برای عبور از این چالش، از دولت درخواست کمک کرده‌اند.
امیر عابدینی، مدیرعامل اسبق پرسپولیس، در گفت‌وگویی با «فرهیختگان» به این موضوع پرداخت و درباره مسائل مختلفی از جمله دخالت هواداران متمول در تیم پرسپولیس صحبت‌های جالبی به زبان آورد.
عابدینی در مورد تصاحب ساختمان باشگاه توسط شستا، گفت: «باشگاه پرسپولیس هیچ مبلغی بابت خرید ساختمانی که نزدیک به دو دهه در آن مستقر است، پرداخت نکرده است. محمد دادکان شاهد زنده این اتفاق است. او در زمان ریاستش در فدراسیون، دو ساختمان را به دو باشگاه استقلال و پرسپولیس اهدا کرد و به آن‌ها گفت که هر زمان پول آن را پرداخت کردند، سند به نام آن‌ها خواهد شد. اما در هیچ دوره‌ای و هیچ مدیریتی این پول پرداخت نشد. اکنون هم اتفاقی رخ نداده است و اگر باشگاه پرسپولیس علاقه‌مند به حفظ این ساختمان است، باید پول آن را پرداخت کند و سندش را به نام خود بزند. آن زمان با مبلغی حدود ۵۰۰ میلیون تومان می‌توانستند مالک ساختمان شوند، اما در آن زمان هم پرداخت نکردند.
حال با این همه امکانات و پشتوانه بانکی، خرید این ساختمان، که هیچ سودی برای سهامداران باشگاه ندارد، باید در اولویت قرار گیرد. این ساختمان کهنه، شأن باشگاه پرسپولیس را نمی‌تواند حفظ کند. پرسپولیس با این عظمت، قدمت، افتخار و هوادار، چرا باید یک ساختمان درست و حسابی نداشته باشد؟ همین بانک‌ها که زمین‌های زیادی دارند، چرا ترتیب ساخت یک ورزشگاه مدرن ۶۰ هزار نفری را برای باشگاه پرسپولیس نمی‌دهند؟ در این ورزشگاه، یک ساختمان برای اسکان پرسنل باشگاه احداث کنند، مثل خیلی از باشگاه‌های دنیا. از هیئت‌مدیره این باشگاه می‌خواهم که اولویتشان ساخت ورزشگاه باشد. هم وزارت ورزش زمین دارد و هم بانک‌ها. زشت است که پرسپولیس با این همه امکانات، به دنبال ساختمان کهنه باشد.
عابدینی در ادامه در مورد دخالت هواداران متمول در باشگاه پرسپولیس گفت: «من در صحبت‌های اخیر گاریدو، شنیدم که یک فرد خارج از کشور از جزئیات اتفاقات داخل تیم آگاهی دارد و مداخله می‌کند. من می‌دانم که همین فرد با تعدادی از بازیکنان ارتباط نزدیکی دارد و حتی با لیدر تیم هم در ارتباط است. او از طریق این افراد، به تیم کمک می‌کند.
خوب است که چنین هوادارانی به باشگاه کمک می‌کنند، اما ای کاش این کمک‌ها ساختار داشت. این کمک‌ها در قبال چیست؟ در قبال این که هویت باشگاه را گرو بگیرد؟ او کمک می‌کند و انتظاراتی دارد، اما این توقعات باید منطقی و محدود باشند.
زمانی که جزئیات اتفاقات داخل باشگاه، حتی به جزئیات مانند صرف ناهار یک بازیکن، به او گزارش می‌شود، طبیعتاً او به خود اجازه می‌دهد که در همه مسائل مداخله کند. می‌گویند که او دستگاه‌های مختلفی را برای باشگاه خریده است. این دستگاه‌ها باید به اسم کمک‌های مردمی در باشگاه ثبت شوند و مالیات هم به آن‌ها تعلق نگیرد.
این موضوع خیلی خوب است که چنین کمک‌هایی به باشگاه شده و می‌شود، اما اینکه بگوید کریم باقری نباشد، فصل شروع شده و بگوید فلان بازیکن را کنار بگذارید و فلانی را جذب کنید، 10 هفته از لیگ گذشته بگوید سرمربی تغییر کند و… درست نیست.
درویش بعد از سه سال کار در باشگاه پرسپولیس، دیگر این کاره شده است. او همه فراز و نشیب‌های باشگاه را دیده است و خوب نیست که یک هوادار از آن طرف دنیا به او بگوید فلانی باشد و فلانی برود. اگر خیلی برای پرسپولیس دلش می‌سوزد، بیاید زمین برای باشگاه بخرد و پول ساختش را بانک‌ها بدهند.
در مورد جدا شدن تعدادی از بازیکنان پرسپولیس در تابستان، عابدینی گفت: «بازیکنی مثل علیرضا بیرانوند فقط به خاطر پول از پرسپولیس جدا شد. او و دیگر بازیکنان جدا شده انتظار داشتند که این هوادار متمول همانطور که برای جذب بازیکنان دیگر هزینه کرده است، برای حفظ آن‌ها هم هزینه کند. اگر قرار است این موضوع هم سلیقه‌ای باشد، برمی‌گردد به همان موضوعی که اشاره داشتم.
یعنی کمک‌ها و توقعات از سمت این هوادار در باشگاه باید تعریف شده باشد. این مسئله، امکان جمع کردن چنین مسائلی را بهتر می‌کند و اجازه نمی‌دهد که افراد به هر شکلی بخواهند در مسائل مختلف دخالت کنند. به نظر من مشکل پرسپولیس ساختمان باشگاه نیست، بلکه ساختار آن است که باید تغییر کند.
عابدینی در مورد انتقاد هواداران از مشورت گرفتن مدیران باشگاه از افراد سنتی و کهنه‌کار، گفت: «من اعتقاد دارم که حادثه‌ای در فوتبال ما در حال اتفاق افتادن است که باعث شده است فوتبال ما و باشگاه‌های پرطرفدار، تماشاگران بیرون از استادیوم خود را از دست بدهند. دیگر خیلی کم اتفاق می‌افتد که خیابان‌ها هنگام بازی‌های استقلال و پرسپولیس خلوت باشد و تعداد زیادی از مردم در حال تماشای بازی باشند.
اکثراً فقط نتیجه بازی را دنبال می‌کنند. آن بیننده وقتی شب بازی بارسا، رئال، من‌سیتی و … را تماشا می‌کند، توقعات فوتبالی‌اش بالا می‌رود و فوتبال داخلی با این زمین‌ها و امکانات برایش جذابیت ندارد. چند عامل در این مسئله نقش دارند. اول اینکه ما اجازه رشد به جوانان را نمی‌دهیم.
یک مربی خارجی از آفریقا به استقلال می‌آید و در تیم پرستاره استقلال، جوانی را که هیچ‌کس او را نمی‌شناسد بازی می‌دهد. سوال اینجاست که این جوان تا دیروز کجا بود؟ الان همه هواداران استقلال راضی هستند که چنین جوانی توانسته است خودش را نشان دهد.
پس چرا مربیان داخلی جرئت استفاده از بازیکنان جوان را ندارند؟
ما بازیکنان خارجی به تیم‌هایمان می‌آوریم که هیچ چیزی به تیم اضافه نمی‌کنند و بعد از مدتی، از دوندگی گرفته تا سبک بازی، اخلاقی و … شبیه فوتبالیست‌های خودمان می‌شوند.
شما باید زمانی سراغ مربی و بازیکن خارجی بروید که آن‌ها بتوانند سبکی را به فوتبال ما اضافه کنند. اگر در این سطح نباشند، اصلا نباید به سراغشان رفت و هزینه بیهوده کرد. باشگاه‌های ما باید به سمت بازیکن‌سازی بروند و بازیکنان جوان را در سنین پایین ترانسفر کنند.
در این ترانسفر هم باید طوری قرارداد ببندند که چند سال به باشگاه پول برسد و بعضا برخی ترانسفرها بودجه یک سال باشگاه را تامین می‌کند. اما متاسفانه در این چند سال بارها اتفاق افتاده است که ما بازیکن را در عرض چند سال به اوج پختگی می‌رسانیم، آن وقت او به عنوان بازیکن آزاد جدا می‌شود.
البته در این زمینه دلال‌ها نقش مهمی دارند و اجازه نمی‌دهند بازیکنان تحت قراردادشان، قرارداد بلندمدت با باشگاهی امضا کنند.
